vrijdag 19 juni 2009 Herfstadem maatschappij Mijn Wildwolf adem is jouw ademonze toekomstige dood zit zonder goot, herfstadem op droog brood, ik lees jouw wonder lijpe lippen, geef de zaden aan de kakel kippen, met alle gekheid op een stokje, geef ik de groene sla graag aan het grijze bokje, bewaar mijn centen, in een wollig sokje, geef ik de korenrozen aan een uitgekozen trotse pauw, leg ik mijn leuter naast die van jou, sluit ik de ramen en fluister amen voor hoe lang zijn wij te samen, het duurt nu, het lijkt wel jaren, en jij bent niet meer te bedaren, nog een beetje snot verkouden snij ik een sneetje brood, blijf van je houden, als je ophoudt nu met nijdig krassen wil je met liefde weer eens fris verrassen, ook al moet ik soms wel diep zuchten, je kunt jouw hart weer bij mij luchten, hoeft nu in pijn, niet meer te vluchten, we zijn nu in de herfstadem maatschappij.Peter Wildwolf. Ademdeskundige. Noord Holland circa 2003.
Als je Schumann uitzendt verdwijnen kakelkippen, the marsmannetjes uit Mars Attacks. Maar kakelkippen zijn nieuwsgierig naar het schijnt. Ze moeten dan zwijgen want er spreekt een Mann. Je moet het wel wereldwijd uitzenden want anders kakelen ze door en lezen elke letter en zetten er een hanenpootje onder. En pas op via het internet zijn ze gewapend met het groene boekje ;)
Een korte afstand naar het einde jouw woorden in lege maag van Violette voor het raam ben je geen hoer
als klimaten van voorspelling rommelen, ze, onweer verwacht de blauwe dinsdag is wanstaltig jouw benen sluiten zich weer de opening is dichterlijk gedicht voor de statige ontvangst in de nacht maak jij mij drachtig van verlangen van zij die weer jouw dromen steelt jouw woordenschat heroverd
ben jij het diepst inheemse woordenboek achter droomvitrage eet je bananen
jouw dagen zijn geteld de overige dagen ook met een staart tussen de lang ontlaste tenen zijn alle dagen nu geteld in de bomentuin van het Oosten was je mijn bedprinses de vitrage van mijn olifant op klompen wil ik met je neuken
beweeg je stilte in ademnood, haar lief zij ademt jouw hart aan horizon en beter leven als een stil emotieloos beven gezonder, aarzelend zal zij jouw oevers kussen de zee liefhebben drie kilometers lang tot droevige zwanenzang van een al lang verloren liefde ben je in haar dienstmeid en als toverslang uitgehongerd.
.... Schrijver: Mobar V., Amsterdam. Tuesday, February 28, 2012 07:47
vrijdag 19 juni 2009
BeantwoordenVerwijderenHerfstadem maatschappij
Mijn Wildwolf adem is jouw ademonze toekomstige dood zit zonder goot, herfstadem op droog brood, ik lees jouw wonder lijpe lippen, geef de zaden aan de kakel kippen, met alle gekheid op een stokje, geef ik de groene sla graag aan het grijze bokje, bewaar mijn centen, in een wollig sokje, geef ik de korenrozen aan een uitgekozen trotse pauw, leg ik mijn leuter naast die van jou, sluit ik de ramen en fluister amen voor hoe lang zijn wij te samen, het duurt nu, het lijkt wel jaren, en jij bent niet meer te bedaren, nog een beetje snot verkouden snij ik een sneetje brood, blijf van je houden, als je ophoudt nu met nijdig krassen wil je met liefde weer eens fris verrassen, ook al moet ik soms wel diep zuchten, je kunt jouw hart weer bij mij luchten, hoeft nu in pijn, niet meer te vluchten, we zijn nu in de herfstadem maatschappij.Peter Wildwolf. Ademdeskundige. Noord Holland circa 2003.
© maart 2009, mobar
Geplaatst door Mobar Vorstkasteel op 09:43
Reacties:
1 opmerking:
Mobar Vorstkasteel19 juni 2009 09:44
Laure
30-03-2009
13:32 uur
Als je Schumann uitzendt verdwijnen kakelkippen, the marsmannetjes uit Mars Attacks. Maar kakelkippen zijn nieuwsgierig naar het schijnt. Ze moeten dan zwijgen want er spreekt een Mann. Je moet het wel wereldwijd uitzenden want anders kakelen ze door en lezen elke letter en zetten er een hanenpootje onder. En pas op via het internet zijn ze gewapend met het groene boekje ;)
Heel veel liefs
maandag 27 februari 2012
BeantwoordenVerwijderenMaanspiegel
...
Droomvitrage
Een korte afstand naar het einde
jouw woorden in lege maag
van Violette
voor het raam ben je geen hoer
als klimaten van voorspelling
rommelen, ze, onweer verwacht
de blauwe dinsdag is wanstaltig
jouw benen sluiten zich weer
de opening is dichterlijk gedicht
voor de statige ontvangst in de nacht
maak jij mij drachtig van verlangen
van zij die
weer jouw dromen steelt
jouw woordenschat heroverd
ben jij het diepst inheemse woordenboek
achter droomvitrage eet je bananen
jouw dagen zijn geteld
de overige dagen ook
met een staart tussen
de lang ontlaste tenen
zijn alle dagen nu geteld
in de bomentuin van het Oosten
was je mijn bedprinses
de vitrage
van mijn olifant
op klompen wil ik met je neuken
beweeg je stilte
in ademnood, haar lief
zij ademt jouw hart
aan horizon en beter leven
als een stil emotieloos beven
gezonder, aarzelend
zal zij jouw oevers kussen
de zee liefhebben
drie kilometers lang
tot droevige zwanenzang
van een al lang verloren liefde
ben je in haar dienstmeid
en als toverslang uitgehongerd.
....
Schrijver: Mobar V., Amsterdam.
Tuesday, February 28, 2012 07:47
ik vind het gewoon erg mooi
warme groet nogmaals