zondag 17 februari 2013 Hersensprookjes - verleden ...
maandag 13 juli 2009
De rauwe prins van Pronkenstijn
Zijn leeftijd naderde nu smeltend sneeuw
en grijze haren verwilderde rond zijn kruin
vol vogelnesten aan de boomtoppen kon je zien
dat de haven verzegeld was, met zijn gelijk
het geluk gestempeld op zijn stembanden
en een traag ritme van de zeepbel, de nasmaak
van een kroeg ergens in het westen waar
hij naast de verkeerde humorist zat
dacht hij aan een brief aan een bijzonder iemand
maar alleen een postzegel was nog welkom
de vlag halfstok, zijn gezicht op misschien
tijdens de Herfst kon je ruiken
hoe het land weer was veranderd
vaak wat ruwer, en zonder gene
soms wat spontaner, en af en toe geniaal
liet hij zich niet van zijn sprookje brengen
en maakte zwanger zijn blonde vriendin
die het niet voor de centjes toestond
maar instemde met het geluk van nog
een tweede kind, dat ook in de kroeg ter wereld
kwam en door het oog van de naald kroop
omdat er een boerin was die een naaicursus had
gevolgd, en met haar gevolg naar de stad
was gekomen om daar te dansen
met de gevatte homo’s uit de stad
die dezelfde vette humor jolig uitsmeerden
zoals sperma over een reeds oud vergeeld behang
was er nog echte liefde in de grote stad
of dachten die nichten nu echt na over waar ze
mee bezig waren, was er niet een kenmerk
wat zich leende voor een waarachtige reclame
zodat hij niet steeds hoefde te gaan paalzitten als
een pauw voor de spiegel die hem de diepte
steeds ontnam, waren de heren van de televisie
niet net zo verliefd op zichzelf, die bodemloze
ironische liflafjes, die zichzelf herhaalden of er
nu iets gebeurde of niets gebeurde, hadden die
mensen ook al iets gemeens over zichzelf
of was hij echt zo verwaand en getogen
met zijn navel, en door yoga ontzenuwd
van een slopend bestaan, hij riep nog
maar een strijdkreet, en liet zijn lichaam verder
smelten als een kaars voor het raam van zijn waan
deze prins getuigde van eenzaamheid, maar zijn
blonde manen beteugelden zelfs het wildste paard
omdat hij zelf niet was te temmen, lieten
de wetenschappers hem uiteindelijk met rust
bestempeld als hopeloos geval, liet hij niet langer
met zich spotten.
...
Schrijver: Hubert Stuipje
Geplaatst door Mobar Vorstkasteel
juli 2009
De rauwe prins van Pronkenstijn
Monday, October 15, 2007 14:55
ow prachtig schrijven hoor!
De rauwe prins van Pronkenstijn
Monday, October 15, 2007 14:55
ja als je ouder wordt wordt je grijs en trager van ritme he Hubert ik las dat je vandaag verjaart...moet ik zingen? knuffel?kus? of ben je daar allergisch voor...Proficiat man!
De rauwe prins van Pronkenstijn
Monday, October 15, 2007 14:36
helemaal van harte Hubert...prachtige laatste strofe...zeker
De rauwe prins van Pronkenstijn
Monday, October 15, 2007 12:59
Gefeliciteerd Hubert, is de appel in de taart goed gevallen?
smak smak smak,
De rauwe prins van Pronkenstijn
Monday, October 15, 2007 09:18
happy birthday 2 u, wist niet meer te zeggen, maar toch van harte gefeliciteerd
June 11, 2012 13:16
BeantwoordenVerwijderenIk zie het zo voor me , dansend en blij,
zondag 17 februari 2013
BeantwoordenVerwijderenHersensprookjes - verleden
...
maandag 13 juli 2009
De rauwe prins van Pronkenstijn
Zijn leeftijd naderde nu smeltend sneeuw
en grijze haren verwilderde rond zijn kruin
vol vogelnesten aan de boomtoppen kon je zien
dat de haven verzegeld was, met zijn gelijk
het geluk gestempeld op zijn stembanden
en een traag ritme van de zeepbel, de nasmaak
van een kroeg ergens in het westen waar
hij naast de verkeerde humorist zat
dacht hij aan een brief aan een bijzonder iemand
maar alleen een postzegel was nog welkom
de vlag halfstok, zijn gezicht op misschien
tijdens de Herfst kon je ruiken
hoe het land weer was veranderd
vaak wat ruwer, en zonder gene
soms wat spontaner, en af en toe geniaal
liet hij zich niet van zijn sprookje brengen
en maakte zwanger zijn blonde vriendin
die het niet voor de centjes toestond
maar instemde met het geluk van nog
een tweede kind, dat ook in de kroeg ter wereld
kwam en door het oog van de naald kroop
omdat er een boerin was die een naaicursus had
gevolgd, en met haar gevolg naar de stad
was gekomen om daar te dansen
met de gevatte homo’s uit de stad
die dezelfde vette humor jolig uitsmeerden
zoals sperma over een reeds oud vergeeld behang
was er nog echte liefde in de grote stad
of dachten die nichten nu echt na over waar ze
mee bezig waren, was er niet een kenmerk
wat zich leende voor een waarachtige reclame
zodat hij niet steeds hoefde te gaan paalzitten als
een pauw voor de spiegel die hem de diepte
steeds ontnam, waren de heren van de televisie
niet net zo verliefd op zichzelf, die bodemloze
ironische liflafjes, die zichzelf herhaalden of er
nu iets gebeurde of niets gebeurde, hadden die
mensen ook al iets gemeens over zichzelf
of was hij echt zo verwaand en getogen
met zijn navel, en door yoga ontzenuwd
van een slopend bestaan, hij riep nog
maar een strijdkreet, en liet zijn lichaam verder
smelten als een kaars voor het raam van zijn waan
deze prins getuigde van eenzaamheid, maar zijn
blonde manen beteugelden zelfs het wildste paard
omdat hij zelf niet was te temmen, lieten
de wetenschappers hem uiteindelijk met rust
bestempeld als hopeloos geval, liet hij niet langer
met zich spotten.
...
Schrijver: Hubert Stuipje
Geplaatst door Mobar Vorstkasteel
juli 2009
De rauwe prins van Pronkenstijn
Monday, October 15, 2007 14:55
ow prachtig schrijven hoor!
De rauwe prins van Pronkenstijn
Monday, October 15, 2007 14:55
ja als je ouder wordt wordt je grijs en trager van ritme he Hubert ik las dat je vandaag verjaart...moet ik zingen? knuffel?kus? of ben je daar allergisch voor...Proficiat man!
De rauwe prins van Pronkenstijn
Monday, October 15, 2007 14:36
helemaal van harte Hubert...prachtige laatste strofe...zeker
De rauwe prins van Pronkenstijn
Monday, October 15, 2007 12:59
Gefeliciteerd Hubert, is de appel in de taart goed gevallen?
smak smak smak,
De rauwe prins van Pronkenstijn
Monday, October 15, 2007 09:18
happy birthday 2 u, wist niet meer te zeggen, maar toch van harte gefeliciteerd
Regen in mijn hoofd
BeantwoordenVerwijderenTuesday, October 09, 2007 16:13
prachtig toch weer droevig weer gegeven...
lieve mobar ...van mij krijg je vele kusjes toegeworpen...
ik wens je sterkte...
Regen in mijn hoofd
Tuesday, October 09, 2007 15:12
Mooi gedicht mobar!
liefs, kerima
Regen in mijn hoofd
Tuesday, October 09, 2007 13:33
heel mooi gedicht over een fictieve gemoedstoestand ...erg mooi zelfs
Regen in mijn hoofd
Tuesday, October 09, 2007 12:56
Dit is een gedicht geen statement over mijn gemoedstoestand.
Regen in mijn hoofd
Tuesday, October 09, 2007 12:45
volgens mij een dromenvlucht , sterkte
BeantwoordenVerwijderen
Regen in mijn hoofd
Monday, July 14, 2008 17:05
Laat de regen overgaan in de warmte van je hartstralen!Beetje droevig verwoord!Laat je niet kisten lief mens
Regen in mijn hoofd
Monday, July 14, 2008 15:41
Een beetje bedroefd word ik wel door jouw gevoelig gedicht Mobar.
Ik hoop dat alles weer zonnig wordt voor jou zoals vandaag het is.
Regen in mijn hoofd
Sunday, July 13, 2008 23:50
een verkwikking voor je mobar, slaap en droom lekker
Regen in mijn hoofd
Sunday, July 13, 2008 23:08
ik hooo dat het gauw weer mooi weer wordt! liefs en lkr slapen, little
Regen in mijn hoofd
Sunday, July 13, 2008 22:42
ik hoop dat de zon morgen weer schijnt...
Regenschaduw
BeantwoordenVerwijderenSunday, November 02, 2008 16:37
'zachte zucht' wat een bijzonder en prachtig gedicht!
Regenschaduw
Sunday, November 02, 2008 09:18
heel mooi verwoord
Sunday, September 23, 2012 20:49
BeantwoordenVerwijderenDat is juist de symboliek van het gedicht, dat het nieuw getekende huis niet meer scheef staat.
Sunday, September 23, 2012 17:24
een intrigerende tekening maar ik zie er niets scheefs aan...zal wel aan mij liggen
Sunday, September 23, 2012 13:12
geweldig, en je tekening,,,ik heb het vol bewondering gezien, talentvol,
Sunday, September 23, 2012 11:37
Prachtig zowel de tekening als de herinnering.
Sunday, September 23, 2012 09:46
wat ontzettend mooi deze!!!!