Trying to write in English. Mobar also known as Henk van Dijk and Jeroen Splinterman is living in Amsterdam East in the Netherlands.
zondag 17 februari 2013Hersensprookjes - verleden ...donderdag 16 juli 2009Een lange adem U had met eenzeer mooie woordkeuzeeen treffend en hopelijkdoor vele mensen gelezenanti - oorlogsgedicht geschrevenmaar er kwam een stormvan emoties over mij heentoen ik een dag later lasdat U voor het feesteen bontje had willen dragengelukkig was het fictiewat U schreef met Uw gewetenwas niet anders dan watUw hart U had ingegevenzeiden anderen geruststellendmaar de schrik was grootomdat ik niet wistdat het geen fictie washad ik U niet graagmet een bontje gezienook al was ik van planom niet naar het feest te gaanomdat ik thuis bleef en ikhet las in een lange ademalsof er geen fictie bestondalsof U werkelijk een bontjewilde dragen, om naar het feest te gaanwaar ook de anderen zouden komenliet U mij gewoon mezelf zijnnaar het beeld wat U voor ogen hadzag U mij ook met een bontjeen verder in mijn blootje in een bootjeroeiend met dezelfde riemenroeispanen van hetzelfde houten door een woeste wind gesnedenherfststormen en oerwinters doorleeftuiteindelijk kwam mijn eigen ikweer bovendrijven, voornamelijknaakt en zonder hoofdmutsof zadelangst, sliep ik mijn wandelingdrijvend tussen dromende nachtmerriesdat hield ik niet lang vol, hopelijk werd de pijnsnel draagbaar, handzamergemakkelijker mee te nemenonder in mijn tas, in de trein, bij de zakdoekjeszo droef, U had er geen woorden voorik onderwierp mij aan Uw zuurstofhet afrijpen van Uw vruchtvleeshet ritme van Uw hartklopde wereld in Uw notendop en pindarotsdat was heel herkenbaar voor Umet een verlangende ondertoon, smolt ikals melkchocolade op de tong van een feevolgde ik de oevers aan de overkantweerspiegelde U daarna terug in de schuimende riviervan louter opgeklopte slagroom en aardbeienjamsloeg het leven op en neer, hoog en laagonder de rokken van mijn onderbewustzijnsliepen zwervers in mijn sokken doorheende koude nacht, was er geen hoop meeren liet ik mijn ik voortbestaan, liet ik mezelfeen bestaan voorhouden, zonder zondagenof dondernachten, blies ik mijndroom door een seconde van de lijmdie tijdens het gebed achterstevoren bestond....Schrijver: Hubert Stuipje Geplaatst door Mobar Vorstkasteel Sunday, February 17, 2008 19:57 een lang gedichtmaar zeker de moeite waard om uit te lezen en...het zal waarschijnlijk door iedereen anders gelezen worden,nog bedankt voor je reactie,Y. Friday, February 15, 2008 21:44 *Zucht* dit was een zeer lange adem, maar zo mooi verwoord echt subliem en supermooi. Een lange adem Friday, February 15, 2008 18:07 pffffff, wat een adem, een zucht ontsnapt mijn mond, ademloos van deze bloedmooie zinnen en het scherpe appèl. Een lange adem Friday, February 15, 2008 16:15 Wauw!:O Super mooi geschreven!!! Een lange adem Friday, February 15, 2008 16:02 in één adem gelezen , vol aandacht gelezen en er stil van geworden
zondag 17 februari 2013
BeantwoordenVerwijderenHersensprookjes - verleden
...
donderdag 16 juli 2009
Een lange adem
U had met een
zeer mooie woordkeuze
een treffend en hopelijk
door vele mensen gelezen
anti - oorlogsgedicht geschreven
maar er kwam een storm
van emoties over mij heen
toen ik een dag later las
dat U voor het feest
een bontje had willen dragen
gelukkig was het fictie
wat U schreef met Uw geweten
was niet anders dan wat
Uw hart U had ingegeven
zeiden anderen geruststellend
maar de schrik was groot
omdat ik niet wist
dat het geen fictie was
had ik U niet graag
met een bontje gezien
ook al was ik van plan
om niet naar het feest te gaan
omdat ik thuis bleef en ik
het las in een lange adem
alsof er geen fictie bestond
alsof U werkelijk een bontje
wilde dragen, om naar het feest te gaan
waar ook de anderen zouden komen
liet U mij gewoon mezelf zijn
naar het beeld wat U voor ogen had
zag U mij ook met een bontje
en verder in mijn blootje in een bootje
roeiend met dezelfde riemen
roeispanen van hetzelfde hout
en door een woeste wind gesneden
herfststormen en oerwinters doorleeft
uiteindelijk kwam mijn eigen ik
weer bovendrijven, voornamelijk
naakt en zonder hoofdmuts
of zadelangst, sliep ik mijn wandeling
drijvend tussen dromende nachtmerries
dat hield ik niet lang vol, hopelijk werd de pijn
snel draagbaar, handzamer
gemakkelijker mee te nemen
onder in mijn tas, in de trein, bij de zakdoekjes
zo droef, U had er geen woorden voor
ik onderwierp mij aan Uw zuurstof
het afrijpen van Uw vruchtvlees
het ritme van Uw hartklop
de wereld in Uw notendop en pindarots
dat was heel herkenbaar voor U
met een verlangende ondertoon, smolt ik
als melkchocolade op de tong van een fee
volgde ik de oevers aan de overkant
weerspiegelde U daarna terug in de schuimende rivier
van louter opgeklopte slagroom en aardbeienjam
sloeg het leven op en neer, hoog en laag
onder de rokken van mijn onderbewustzijn
sliepen zwervers in mijn sokken doorheen
de koude nacht, was er geen hoop meer
en liet ik mijn ik voortbestaan, liet ik mezelf
een bestaan voorhouden, zonder zondagen
of dondernachten, blies ik mijn
droom door een seconde van de lijm
die tijdens het gebed achterstevoren bestond.
...
Schrijver: Hubert Stuipje
Geplaatst door Mobar Vorstkasteel
Sunday, February 17, 2008 19:57
een lang gedicht
maar zeker de moeite waard om uit te lezen en...het zal waarschijnlijk door iedereen anders gelezen worden,
nog bedankt voor je reactie,
Y.
Friday, February 15, 2008 21:44
*Zucht* dit was een zeer lange adem, maar zo mooi verwoord echt subliem en supermooi.
Een lange adem
Friday, February 15, 2008 18:07
pffffff, wat een adem, een zucht ontsnapt mijn mond, ademloos van deze bloedmooie zinnen en het scherpe appèl.
Een lange adem
Friday, February 15, 2008 16:15
Wauw!:O
Super mooi geschreven!!!
Een lange adem
Friday, February 15, 2008 16:02
in één adem gelezen , vol aandacht gelezen en er stil van geworden